گیرنده های الکتریکی در کوسه ها چگونه عمل میکنند؟

کوسه ها به معنای واقعی کلمه برای شکار ساخته شده اند. این شکارچیان بالدار دریاهای آزاد، مجهز به حس خاصی به نام الکتروریسپشن یا دریافت الکتریکی هستند که به آنها اجازه می دهد با دقت کشنده ای شکارشان را رصد کنند.

دریافت الکتریکی به معنای توانایی تشخیص جریان الکتریکی است. حال این سوال پیش می آید که برق در زیستگاه زیر آبی کوسه چه می کند؟ هر حرکت یا انقباض عضلانی در حیوانات زنده موجب ایجاد جریان های الکتریکی کوچک میشود. به عنوان مثال در بیمارستانها دستگاه های الکتروکاردیوگرام جریان الکتریکی ناشی از ضربان قلب را رصد میکنند.

هوای آزاد مانع انتقال این جریان الکتریسیته از بدن ما میشود، اما خوشبختانه برای کوسه ها، آب شور این امکان را فراهم میکند. نمک در آب حاوی یونهای سدیم و کلر است. یونها ذراتی هستند که بار الکتریکی دارند یعنی یا الکترون از دست داده و یا به دست آورده اند. در آب، این یونهای سدیم و کلر موجود در نمک جدا شده و به صورت آزاد حرکت می کنند و جریان الکتریکی را حمل می کنند. میتوان این پدیده را با نحوه عملکرد باتری مقایسه کرد. باتری یک سلول الکتروشیمیایی است که یونهای منفی و مثبت را جدا می کند.

منبع گیرنده های الکتریکی کوسه در اطراف پوزه و فک پایین آن است. اگر با دقت به صورت یک کوسه نگاه کنید، نقاط کوچکی در اطراف دهانش خواهید دید که به نظر می رسد جوشهای سرسیاه بزرگ است. تعداد این نقاط بسته به توانایی شکار برای هر کوسه متفاوت است. کوسه های فعال 1،500 و یا تعداد بیشتری گیرنده الکتریکی دارند.

از آنجایی که کوسه ها می توانند تغییرات الکتریکی را به خوبی ردیابی کنند، دانشمندان درحال بررسی این موضوع هستند که آیا دریافت الکتریکی نقشی در مهارت های ناوبری آنها دارد یا خیر. بعضی بر این عقیده اند که میدان مغناطیسی زمین ممکن است با آب شور دریا تعامل داشته باشد و جریان الکتریکی ایجاد کند که کوسه ها در طول مهاجرت آنرا دنبال می کنند